Zaehir

Hepimizin biricik derdi ‘görünür olmak’ bu hayatta. Kimi önemsiyorsak, o bizi görsün istiyoruz. Annemiz, babamız, sevgilimiz, eşimiz, çocuklarımız… Varlığımız, onların hayatına anlam olsun istiyoruz.

Zaman ilerledikçe, dünyayla birlikte gerçekliğimiz de değişiyor. Görünenin ardında kaldıkça, zehir oluyor zahirimiz, farkına varmıyoruz. Hissettiğimiz duygulara izin vermeliyiz. Herkesi geçtim, önce biz kendimizi görmeliyiz.

Bu kitap, kendimi görmek isteğiyle yazıldı. Kafamda kurduğum dünya; içimde sessizce bekleyip zehir olacağına, kelimelere dökülüp zahir olmalıydı.

Yaşadım diyebilmek için, kelimelerimle kendimi gerçek kılıyorum. Benim kelimelerimi, kendi gerçekliğinize katarsanız; zehrimi içime akıtırım söz, size Zahir’im kalsın…